Het bijbelverhaal leert dat David zich ter verantwoording liet roepen. Hij erkent dat hij het zelf gedaan heeft en hij neemt de verantwoordelijkheid voor zijn daden op zich. Hij wentelt het niet af op anderen, hij draagt het zelf. Daarom ook verontschuldigt hij zijn verblinde zoon – het is alsof hij weet en erkent dat niet Absalom zelf de eerste schuldige is. En hij drinkt de beker tot op de bodem. In die bereidheid om zijn schuld te dragen, om eraan te lijden en alle gevolgen onder ogen te zien, is David het prototype geworden van de mens die zich bekeren kan.
