Bijbels gesproken is elke mens vlees. En alle vlees is gras – gras verdort, een bloem verwelkt. We zijn ons lichaam, wij mensen – zonder lichaam zijn wij niet; hoe zou een ziel het zonder lichaam moeten stellen? Onze lichamen leven en zo komt het dat wij leven, met alles wat ons tot mensen maakt: lachen en wenen, denken en voelen, liefhebben, strelen, werken en rusten, elkaar vergeven als dat moet. Maar onze kracht, dat wat ons in leven houdt en doet ademen en in beweging zet, is ook onze zwakte. We zijn brekebenen, kwetsbaar, weerloos, nietig, vatbaar voor ziektes, aan beperkingen onderhevig – en ten slotte wacht ons de dood. Zo is het organisch geregeld. Door wie of wat? Wie het weet, mag het zeggen.
